Ontwerper en meubelmaker. Heeft culturele ontmoetingsplaats Old School opgericht. Zij toont haar maatschappelijke betrokkenheid met een feilloos gevoel voor goede ontwerpen en tentoonstellingen.
Ik vind het eervol dat ik introvert persoon in een faciliterende rol wordt gezien. Dat geeft mij een goed gevoel. Die lijst met Top50 vrouwen laat ook zien dat er andere kwaliteiten worden gewaardeerd dan wanneer het een algemene lijst zou zijn. Waar in een algemene lijst vaak een man in een leidinggevende rol aan de top staat, is het hier een lijst van mensen die iets doen omdat ze dat echt intrinsiek nodig vinden. Ik ben mij dit jaar ook pijnlijk bewust geworden dat ik, in een nog hoofdzakelijk ‘mannelijk’ beroep van meubelmaker, me constant moet bewijzen en harder moet lopen om serieus genomen te worden. Dat roept irritatie op.
Ik vind het moeilijk om dat van mijzelf te zeggen, maar ik denk dat het komt door de manier waarop ik Old School mogelijk maak. Die ontwikkeling van Old School is niet één moment, maar een aaneenschakeling van momenten. De manier waarop we zijn gestart is wel uitzonderlijk. We hebben geen vast huurcontract, maar een bruikleenovereenkomst met een opzegtermijn van één maand. Dit brengt veel onzekerheid voor de nabije toekomst met zich mee. De meeste ondernemers gaan niet investeren in iets dat mogelijk maar een paar maanden duurt.
Met een klein budget en onze eigen spullen zijn we gewoon begonnen. Toen ik in 2012 als ondernemer begon had ik zelf heel erg behoefte aan een laagdrempelige plek waar ik naar toe kon gaan om een kop koffie te drinken, rond te kijken of gewoon te zijn. Een soort 2e huis. Het is langzaam gegroeid tot de plek die het nu is. We hebben steeds gekeken wat een logische volgende stap is. We organiseren nu exposities, kleinschalige concerten en mensen kunnen hier werken en een kopje koffie of theedrinken. Het is een laagdrempelige plek geworden waar niet veel hoeft en wel veel kan. (…). Ik denk dat de beperking van de tijdelijkheid en het beperkte budget ervoor heeft gezorgd dat Old School heel erg eigen is geworden en dat wordt gewaardeerd.
Begin gewoon als je iets wilt starten, hoe klein je middelen ook zijn. Het heeft geen zin om een half jaar aan een plan te schaven. Je kunt het maar beter gelijk uittesten en dan kijken wat er wel en niet werkt. Zitten mensen er wel op te wachten en vooral of je het zelf nog een leuk en goed idee vindt. Als je het zelf niet kunt volhouden dan heeft het geen zin.
In de eerste 2 jaar kwamen we aan de lopende band dingen tegen die niet werkten, bijvoorbeeld het idee dat bezoekers het leuk zouden vinden om zelf filterkoffie bij konden zetten. Dat begreep echt niemand. Daar zijn we toen mee gestopt. Of dat er bij de opening van een expositie maar 3 mensen kwamen. Daar werd ik dan verdrietig van en vervolgens verander je de aanpak. De vorm is ontstaan door allemaal kleine keuzes die we steeds hebben gemaakt en daardoor is Old School langzaam gegroeid. In het begin was er één ruimte opgeknapt en inmiddels hebben we alle ruimtes al 3 keer opnieuw ingericht. Het is organisch gegroeid.
Wat ik Leiden heel erg mis is dat de hele stad al zo af voelt. Dat er weinig ruimtes zijn waar je zoals wij hier in Old School dingen kunnen uitproberen en dingen kunnen leren zonder dat het meteen hele grote financiële gevolgen heeft. Dat beperkt je namelijk heel erg. (…) Als startende ondernemer is een plek om te experimenten en te spelen essentieel. (…) Het is jammer dat de Gemeente de afgelopen jaren heel veel vastgoed heeft verkocht. Nu is het niet meer mogelijk om startende ondernemers te ondersteunen met een bijpassende ruimtehuur. Het zou de stad ten goede komen. Meer creativiteit, meer ontwikkeling en een fijne plek om je vrije tijd te besteden. De enige manier waarop we Old School hebben kunnen ontwikkelen is omdat we geen enorme winst hoeven te generen om te blijven bestaan, zo kunnen we dingen uitproberen en initiatieven met weinig geld toch ruimte bieden.
Ik weet niet of ik speciaal vrouwen support. Met Old School bieden we een laagdrempelige plek aan mannen en vrouwen. Hier exposeren evenveel mannen als vrouwen. En er komen hier denk ik ook ongeveer evenveel mannen als vrouwen. Ik merk wel een groot verschil in mijn werk als meubelmaker. Ik heb het afgelopen jaar (mede door de Corona-crisis) de omslag gemaakt van eigenaar van Old School naar mijn vorige werk als ontwerper en meubelmaker. Ik merk dat daar nog veel werk aan de winkel is als het gaat om het serieus worden genomen als vrouw. Ik maak het helaas regelmatig mee dat ik word aangezien als hobbyist of knutselaar. In de bouwmarkt wil een medewerker mij bij wijze van spreken nog uitleggen wat het verschil is tussen een schroef en een spijker.
Ik heb wel veel contact met andere vrouwen in de kunst en in mijn vak. Dat is meer om kennis en ervaring uit te wisselen. Als ik met iemand wil overleggen dan stap ik eerder naar een vrouw dan naar een man. Dan ga ik bijvoorbeeld naar Leidse meubelmaker Frida van der Poel. Ik weet dat als ik haar om advies vraag ik mij niet eerst hoef te bewijzen. Mannelijke collega’s denken vaak dat ik een hobbyist ben en vinden het al knap dat ik een zaag durf aan te raken. Vervolgens een serieus gesprek voeren over de inhoud van het werk is dan een brug te ver.
Ik vind het heel leuk om met mensen over hun ideeën te sparren. Als je een eigen bedrijf wilt starten of een idee hebt dan ik wil graag meedenken over hoe je zo’n idee kunt realiseren. Ik vind echt dat als je een goed idee hebt je dat zo snel mogelijk de wereld in zou moeten kunnen zetten en als ik iemand daarmee een zetje in de rug kan geven dan doe ik dat graag.
Ik zou graag meer in het netwerk willen delen wat ik dagelijks doe. Ook over dingen waar ik tegen aanloop in mijn ‘mannenberoep’, zonder cynisme. Door daar een stuk over te schrijven of foto’s te posten op instagram. Ik zou het ook leuk vinden als iedereen een column zou schrijven over een bepaalde week. En dat het dan gaat over de inhoud van ons werk en waar we bezig zijn. Wat zijn onze kleine overwinningen en onze worstelingen?
Doe zoveel mogelijk je eigen ding. Dat is jouw beste representatie. Van die netwerkborrels krijg ik jeuk. Als ik al ga, dan sta ik in ergens in de hoek. Op zo’n borrel kom ik totaal niet tot bloei. (…) Ik onderhoud mijn netwerk door te doen wat ik doe. Degenen die dat zien dat zijn ook mensen waar ik iets aan heb en zij aan mij. Ik faciliteer in Old School veel liever lezingen of een expositie dan een netwerkborrel. Dat mensen vanwege interesse elkaar op een luchtige manier ontmoeten is veel fijner dan geforceerd te moeten vertellen wie je bent en wat je doet. Brr.
Oh ja heel duidelijk. Dat er heel veel kansen zijn ontstaan doordat er dingen zijn weggevallen in het afgelopen jaar. Als er geen lockdown was geweest had ik veel tijd aan Old School blijven besteden en had ik geen tijd gehad om mijn oude liefde, het ontwerpen en maken van meubels, weer op te pakken. Daar word ik nu heel gelukkig van. En dat was niet gebeurt als dat andere niet was weggevallen.
Schroom niet om aan iets te beginnen. Wacht er niet mee en ga het gewoon proberen als je iets graag wilt.
(Inmiddels werkt Roos-Marijn vooral als ontwerper en meubelmaker en heeft Old School de deuren gesloten als culturele ontmoetingsplaats)
