Oprichter en directeur van Xenia Hospice, het eerste en enige Nederlandse hospice voor jonge mensen 16-40 jaar.
Ik ben vereerd. Dit is overigens de eerste vrouwenclub waar ik ‘bij’ zit. Ik wil vooral door blijven gaan met aandacht voor Xenia. Het is een lastige tijd met mindere bezetting en verschuivende budgetten in de zorg. Dat laatste wordt betaald, het huis en de exploitatie niet. Dat moet allemaal bij elkaar komen met fundraising.
Zelf ben ik verpleegkundige en startte ik het hospice voor jongeren omdat ik zag dat er behoefte aan was maar nauwelijks plek. Ik had niet verwacht dat dat zo groot zou worden. Het hield me lang bezig, tot mijn man zei dat ik er gewoon aan moest beginnen. Zo ben ik ondernemer geworden, door mijn hart te volgen en gewoon te beginnen. Ik wist niet dat ik dat in me had.
Andere vrouwen wil ik enthousiasmeren, helpen met ideeën doorzetten. Vaak hoor je “ik weet niet of ik dat wel kan” en op een of andere manier zie je dat meer in de zorg. Zou dat liggen aan vrouwen? In mijn eigen huis hebben we een zelfsturend team, niet typisch voor de zorg, die in het algemeen best hiërarchisch is. Als je het vertrouwen geeft, zie je mensen groeien. Door dat zelf ook los te laten.
Je hebt zoveel aan je eigen netwerk, dat is een openbaring. De ene kent die, de andere kan Jochem Meijer regelen, daar zit weer een netwerk, die werkt in een ziekenhuis, daar werden deuren geopend – terwijl het eigenlijk niets voor mij is, maar toch vind ik het erg leuk. Je moet er gewoon aan beginnen, zo kun je ook zien dat het leuk is. En een netwerk is zo belangrijk.
Advies over een zaak beginnen, support, samen doorspreken, waar begin je, waar loop je tegenaan – en dan vooral: later begint nu, dat is altijd de uitspraak. Denk na over later en wacht niet.
Fotografie (c) Josje Deekens
