Heeft de afgelopen jaren beide corona-edities van de Leidse introductieweken gecoördineerd. Zij zet zich in voor het verbeteren van het studentenwelzijn aan de Leidse Universiteit. Bouwt tevens aan community-vorming van de Leidse Lammenschansdriehoek.
‘Uit de Studenten Monitor van Universiteit Leiden bleek dat het slecht is gesteld met het welzijn van de studenten. Gelukkig haakt de universiteit erop in; zo ben ik nu aangesteld als projectcoördinator Student well-being.
Ik coördineer onder andere een peer support project waarbij we studenten trainen om een luisterend oor te bieden aan andere studenten en ik maak met studenten de podcast Studenticast. Doordat studenten zich dankzij deze projecten kunnen uitspreken over taboes durven ze steeds meer met elkaar en professionals te delen. De wachtlijst voor een psycholoog is veel te lang om hulp te bieden, en zo bieden we een preventieve tussentrede aan.’
‘In mensen enthousiasmeren. Ik ben erg optimistisch. Net een professioneel cheerleader. Vaak vragen collega’s me even mee te kijken omdat ik met creatieve ideeën kom. Dat kunnen soms ook onhaalbare ideeën zijn, maar dat hoort bij het proces. Soms zeg je vijf keer iets onhaalbaars en blijkt het zesde idee helemaal top te zijn.
Verder zit ik in de ereklasse van rugby, ik had nooit gedacht om deel uit te maken van een topsportteam. Daar ben ik wel trots op.’
‘Ik doe alles met passie en liefde. Ik blijf mijn werk doen zolang ik erin geloof en ik er met volle overtuiging achter sta.’
‘Voor creatieve ideeën. Ik houd van pionieren. Bijvoorbeeld de Leidse Schrijversmarathon die ik ga organiseren. Verder vormen studenten mijn doelgroep, ze gaan me echt aan het hart. Ze zijn een belangrijk onderdeel van het Leidse DNA.’
‘Het is hier groots, maar toch heb je een dorpsgevoel. Het contact met de gemeente is bijvoorbeeld ook laagdrempelig. Ik merk dat Leidenaren het talent hebben zich snel te verenigen, in sport, de buurt en op vele andere gebieden.’
‘Blijf luisteren naar jezelf en waar je voor staat. Deins niet terug bij situaties die ongemakkelijk voelen en durf dus op je bek te gaan. De mooiste dingen heb ik meegemaakt door niet veel te piekeren, maar gewoon te doen.’
